[vimeo]https://vimeo.com/168074076[/vimeo]
. . .
Δεν βλέπω την Κρήτη σαν ένα πράγμα γραφικό και χαμογελαστό. Αυστηρή είν’ η μορφή της. Σκαμμένη από τον αγώνα και τον πόνο. […] Όποιος γνωρίζει την τραγική ιστορία των τελευταίων αιώνων αυτού του νησιού καθηλώνεται όταν αναλογίζεται το λυσσαλέο αγώνα πάνω σ’ αυτή τη γη ανάμεσα στον άνθρωπο που μάχεται για την ελευθερία του και στον καταπιεστή που μαίνεται για να τον συνθλίψει.
Ν. Καζαντζάκης στη Γαλλική Ραδιοφωνία, Παρίσι 1955.
Σήμερα, 20 Μαΐου 2016, συμπληρώνονται 75 χρόνια από τον μεγάλο αντιφασιστικό αγώνα του λαού της Κρήτης. Η ένοπλη κινητοποίηση νέων, γέρων, γυναικών και αντρών και η σχεδόν καθολική συμμετοχή των Κρητικών κατοίκων στην άμυνα του νησιού, παρά τον ελλιπή οπλισμό τους (λόγω και του αφοπλισμού τους από τη δικτατορία του Μεταξά), αποτελεί τον αστάθμητο παράγοντα στην ναζιστική στρατιωτική «Επιχείρηση Ερμής» και την αιτία εκτεταμένων απωλειών για την Γερμανική πλευρά. Η αντιφασιστική συνείδηση στην Κρήτη προκύπτει από αυτή ακριβώς τη λαϊκή συμμετοχή, τα αντίποινα που την ακολούθησαν –τις μαζικές εκτελέσεις κατοίκων, την επιβολή υποχρεωτικής εργασίας– και την καθημερινή, οργανωμένη και μη, αντίσταση απέναντι στον κατακτητή.
Αναπόσπαστο κομμάτι της αντιφασιστικής συνείδησης είναι η ταξική συνείδηση (και το αντίστροφο). Ο φασισμός δεν είναι απλά μια ιδεολογία ‘’παραφρόνων’’ ή όπως αρέσκονται να τον παρουσιάζουν αστοί αναλυτές και πολιτικοί, μια απλή ‘’κοινωνική ασθένεια’’ της εποχής μας. Είναι προϊόν του καπιταλισμού, του εθνικισμού και του κρατισμού και επιστρατεύεται από το κεφάλαιο σε κάθε καπιταλιστική κρίση, για να εξασφαλίσει δια της πολιτικής οδού, τα οικονομικά συμφέροντα της εκάστοτε αστικής τάξης.
O Μουσολίνι και ο Χίτλερ διεξήγαγαν τους επεκτατικούς τους πολέμους με τη πλήρη στήριξη των βιομήχανων των χωρών τους, οι δικτάτορες Φράνκο και Σαλαζάρ συγκυβερνούσαν με την αστική τους τάξη, ενώ στη Χιλή του δικτάτορα Πινοσέτ, ο νεοφιλελεύθερος οικονομολόγος Φρίντμαν βρήκε το ιδανικό κρατικό περιβάλλον για να εφαρμόσει για πρώτη φορά τα νεοφιλελεύθερα οικονομικά του πειράματα στις πλάτες του Χιλιανού λαού.
Πιο πρόσφατα: δεν είναι τυχαίο ότι ένα από τα πρώτα πράγματα που φρόντισε να κάνει η Χρυσή Αυγή με την είσοδό της στη βουλή το 2012, ήταν να τεθεί υπέρ της φορολογικής απαλλαγής των Ελλήνων εφοπλιστών, καταψηφίζοντας την πρόταση για τη φορολόγησή τους στη βουλή. Η χρηματοδότησή άλλωστε των ναζί από ντόπιους κεφαλαιοκράτες και οι σχέσεις της με εφοπλιστές όπως ο Μαρινάκης και ο Πάλλης, είναι γνωστά σε όσους δεν ενημερώνονται από την τηλεόραση. Η απεργοσπαστική δουλειά της ΧΑ στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη του Περάματος έπρεπε κάπως να ανταμειφθεί.
Τέλος, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν δίστασε να υποστηρίξει πολιτικά και οικονομικά, την ακροδεξιά κυβέρνηση της Ουκρανίας, προκειμένου να μεγαλώσει την ευρωπαϊκή κεφαλαιοκρατική οικογένεια με το ουκρανικό κεφάλαιο, ξεπλένοντας έτσι τις θηριωδίες που διέπραξαν οι νεοναζί-μέλη της σημερινής κυβέρνησης απέναντι σε εργάτες και κομμουνιστές της Ουκρανίας.
Ο φιλελευθερισμός και ο φασισμός δεν είναι διόλου ασύμβατες έννοιες. Αντίθετα, φασίστες και φιλελεύθεροι ευρωπαϊστές, συντηρητικοί εθνικόφρονες και αστοί δημοκράτες, μπορούν να συνεργαστούν υποδειγματικά όταν απειληθούν τα αφεντικά τους, δηλαδή τα κομμάτια της αστικής τάξης που τους θρέφουν. Μπροστά σε αυτό ακριβώς το ‘’όραμα’’, την υπεράσπιση των οικονομικών συμφερόντων σε εθνικό ή μη επίπεδο, η αστική τάξη, οι κρατικοί μηχανισμοί και οι υπήκοοί τους δεν διστάζουν να ισοπεδώσουν ολόκληρες χώρες.
Η σημερινή προσφυγική-μεταναστευτική κρίση είναι προϊόν του πολέμου που πυροδότησαν τα αντίπαλα συμφέροντα Δύσης και Ρωσίας στην Μέση Ανατολή.
Η Μέση Ανατολή, ως γνωστόν, ήταν και είναι περιοχή υψηλής γεωστρατηγικής σημασίας και αποτελεί πεδίο επεκτατικής πολιτικής για τις ΗΠΑ, τη Ρωσία, τους τρεις ισχυρούς της Ε.Ε. (Γερμανία, Γαλλία, Αγγλία) αλλά και για τα κράτη δορυφόρους τους (Τουρκία, Σαουδική Αραβία). Ο θρησκευτικός φανατισμός (ISIS, Αλ-Κάιντα, Ταλιμπάν κλπ.) και ο εθνικισμός, ήταν ανέκαθεν εργαλεία που χρησιμοποιούσε η κυριαρχία προς την κατεύθυνση της πολιτικής αυτής για να διασπάει την κοινωνική συνοχή των χωρών αυτών και να συντηρεί την αφήγηση περί τρομοκρατίας για τους πληθυσμούς της Δύσης.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι ομάδες που σχημάτισαν το ISIS, η Αλ-Κάιντα και άλλοι φονταμενταλιστές εξοπλίστηκαν στο παρελθόν από τις ΗΠΑ στον πόλεμο μεταξύ Σοβιετικής Ένωσης και Αφγανιστάν και εκπαιδεύονταν από Αμερικανούς αξιωματικούς στα στρατόπεδα του Πακιστάν. Όπως επίσης και το ότι η ύπαρξη του ISIS, διευκολύνει και δικαιολογεί τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τη παρουσία στρατού στα εδάφη της Συρίας και του Ιράκ. Μόλις ο πόλεμος τελειώσει ο ‘’αγώνας’’ των δυτικών κρατών ενάντια στο ISIS θα εξαργυρωθεί φυσικά με πετρελαϊκές εγκαταστάσεις, στρατιωτικές βάσεις, επενδύσεις κλπ.
Ο πόλεμος στη Συρία, ο φονταμενταλιστικός τρόμος, η μετανάστευση, ο ξεριζωμός και η κτηνωδία εις βάρος των λαών της Μέσης Ανατολής, είναι προϊόν των αντίπαλων συμφερόντων μεταξύ δυτικών και ανατολικών ιμπεριαλιστικών κρατών, για την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου της περιοχής και την εξυπηρέτηση γενικότερων συμφερόντων στις μεταφορές εμπορευμάτων, τις στρατιωτικές επιχειρήσεις, το άνοιγμα νέων αγορών κλπ.
Από τον Αύγουστο μέχρι και σήμερα, εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες, ξεριζωμένοι από τον τόπο τους λόγω του πολέμου, χτυπούν την πόρτα της Ευρώπης-Φρούριο αναζητώντας μια καλύτερη ζωή. Αυτό που τους επιφυλάσσει η “γενέτειρα του Διαφωτισμού” είναι θαλάσσια νεκροταφεία στο Αιγαίο, καταστολή, φασιστικά τάγματα εφόδου και στρατόπεδα συγκέντρωσης. Στην καλύτερη περίπτωση γινόμαστε μάρτυρες ενός σχεδίου παγκοσμιοποιημένης άγριας εκμετάλλευσης προσφύγων και μεταναστών με σκοπό τη νέα καπιταλιστική ανάπτυξη σε βάρος της, υπό διαμόρφωση ακόμα, εργατικής τάξης. Δεν τρέφουμε αυταπάτες ότι το προσφυγικό είναι ένα πρόβλημα που θα λυθεί με αλλαγές σε νομολογίες ή με προσφυγές στα ευρωπαϊκά δικαστήρια. Οι συζητήσεις των ισχυρών της Ευρώπης είναι που κατέληξαν στην επαίσχυντη συμφωνία ανάμεσα σε Τουρκία και Ε.Ε., η οποία καταργεί τη Σύμβαση της Γενεύης. Δηλαδή την κοινή συμφωνία μετά τον Β’ Παγμόσμιο Πόλεμο για προστασία των κυνηγημένων από τον πόλεμο πληθυσμών. Δεν πρέπει όμως να μας εκπλήσσει η στάση της Ευρώπης. Είναι η ίδια “Ευρώπη των λαών” που προκάλεσε και ανέχτηκε τη γενοκτονία της Ρουάντα και σφύριζε αδιάφορα στη σφαγή της Σρεμπρένιτσα. Είναι τα ίδια ευρωπαϊκά πρώην αποικιοκρατικά κράτη που διέπραξαν στο παρελθόν τα πιο ειδεχθή εγκλήματα εις βάρος των πληθυσμών της Αλγερίας, της Τυνησίας, του Κονγκό κα. Είναι η ίδια η ουσία του ευρωπαϊκού οικοδομήματος που δεν επιτρέπει οποιαδήποτε λύση. Είναι η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση που ευθύνεται για τους επεκτατικούς πολέμους, τις προσφυγικές ροές, τα εκατοντάδες πνιγμένα γυναικόπαιδα, τους πισώπλατα δολοφονημένους στα χερσαία σύνορα από συνοριοφύλακες, αλλά και για την προώθηση της επισφαλούς εργασίας, τη διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης και την οικονομική τρομοκρατία που καθημερινά βιώνουν εκατομμύρια καταπιεσμένοι στις χώρες της Ευρώπης.
Απέναντι στη κρίση των εποχής μας, στην άνοδο της ακροδεξιάς με τη στήριξη της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, τη βαρβαρότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την καταπάτηση των εργατικών κατακτήσεων, τον σκοταδισμό των ΜΜΕ και την επιβεβαίωση του αδιεξόδου της αριστεράς, η αντιφασιστική μνήμη και η ταξική συνείδηση είναι πιο επιβεβλημένες από ποτέ.
Η αυτοοργάνωση, η αλληλεγγύη και ο μαχητικός ταξικός-κοινωνικός αγώνας είναι η μόνη διέξοδος απέναντι στη κόλαση που μας ετοιμάζουν η ΕΕ, οι κυβερνήσεις, το κεφάλαιο και οι φασίστες. Όπως προείπαμε το προσφυγικό δεν είναι ένα ζήτημα που μπορεί να ‘’λυθεί’’, τουλάχιστον προς όφελος των λαών. Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, οι φράχτες και οι λιγοστές θέσεις εργασίας που προσφέρονται δεν αποτελούν λύση. Αυτό που αντίθετα μπορούμε να κάνουμε όλοι εμείς, είναι να δείξουμε την αλληλεγγύη μας, να δουλέψουμε με τους μετανάστες που θα έρθουν στον τόπο μας και να συστρατευθούμε μαζί τους στο πλαίσιο των κοινών μας συμφερόντων απέναντι στα αφεντικά. Να τους κάνουμε κομμάτι του ταξικού, επαναστατικού αγώνα για μια κοινωνία ισότητας, ελευθερίας και δικαιοσύνης, χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση.
Κοινός αγώνας ντόπιων και μεταναστών ενάντια σε κράτος, κεφάλαιο και ΕΕ
αναρχική συλλογικότητα
Οκτάνα
μέλος της Αναρχικής Ομοσπονδίας