Συνέντευξη με την Αναρχική Επαναστατική Δράση (DAF) στην εφημερίδα Meydan
μετάφραση: αναρχική συλλογικότητα Οκτάνα
Εδώ και δύο χρόνια, στη Ροτζάβα του ανατολικού Κουρδιστάν, οικοδομούνται τα θεμέλια της κοινωνικής επανάστασης. Έχοντας αυτό κατά νου, είναι δύσκολο να αγνοήσουμε το γεγονός ότι η βάση της επίθεσης εναντίον του Κομπάνι είναι οι πολιτικές σκοπιμότητες του Τουρκικού Κράτους και του διεθνούς καπιταλισμού. Οι Abdülmelik Yalcin and Merve Dilber από την Αναρχική Επαναστατική Δράση (Revolutionary Anarchist Action) βρέθηκαν στο Suruc στα σύνορα με το Κομπάνι, από τη πρώτη μέρα της αντίστασης εναντίον των προσπαθειών συσκότισης της επανάστασης του λαού, σε ένδειξη αλληλεγγύης με τους ανθρώπους της περιοχής. Μιλήσαμε μαζί τους για την αντίσταση του Κομπάνι και για την Επανάσταση στη Ροτζάβα.
Από την αρχή της αντίστασης στο Κομπάνι, οργανώσατε πολλές διαδηλώσεις, μοιράσατε κείμενα και αφίσες. Επίσης συμμετείχατε στην «ανθρώπινη αλυσίδα ελέγχου των συνόρων» που οργανώθηκε στα χωριά του Suruc κοντά στα σύνορα με το Κομπάνι. Ποιος ήταν ο σκοπός που πήγατε εκεί; Μπορείτε να μας πείτε τι ζήσατε εκεί;
M.D: Εξαιτίας της Επανάστασης στη Ροτζάβα τα σύνορα μεταξύ των περιοχών του Κουρδιστάν που βρίσκονται σε συριακά και τουρκικά εδάφη άρχισαν να εξαφανίζονται. Το τουρκικό κράτος μάλιστα προσπάθησε να χτίσει ένα τείχος προκειμένου να σταματήσει αυτό το φαινόμενο. Εν μέσω ενός πολέμου προς όφελος του παγκόσμιου καπιταλισμού και των κρατών της περιοχής, οι Κούρδοι της Συρίας κατάφεραν να κάνουν το άλμα προς τη κοινωνική επανάσταση. Εξαιτίας αυτού του άλματος γεννήθηκε ένα αληθινό μέτωπο για την ελευθερία του λαού και στο Κομπάνι ξεκίνησε μια πλήρης επίθεση εναντίον της επανάστασης από το ISIS, ενός βίαιου μηχανισμού δημιούργημα του παγκόσμιου καπιταλισμού. Σαν αναρχικοί επαναστάτες, όταν αντιληφθήκαμε την κατάσταση στο Κομπάνι και σε όλη τη Ροτζάβα, ήταν αδύνατον να μην εμπλακούμε άμεσα σ’ αυτή. Ενώ τα σύνορα μεταξύ κρατών καταργούνται, είναι ζωτικό να δείξεις αλληλεγγύη στους ανθρώπους που αντιστέκονται στο Κομπάνι. Είμαστε στον 15ο μήνα της Επανάστασης της Ροτζάβα. Σ’ αυτούς τους 15 μήνες, οργανώσαμε πολλές συλλογικές πορείες, μοιράσαμε πολλά κείμενα και κάναμε αφισοκολλήσεις. Κατά τη διάρκεια του τελευταίου κύματος επιθέσεων εναντίων της επανάστασης στο Κομπάνι, αυτή η προηγούμενη δράση μας συνεχίστηκε σταθερά. Παρόλα αυτά έπρεπε να πάμε στα σύνορα με το Κομπάνι για να χαιρετήσουμε την μάχη του κουρδικού λαού για λευτεριά εναντίον των επιθέσεων της συμμορίας του ISIS. Τη νύχτα της 24ης Σεπτεμβρίου ξεκινήσαμε απ’ τη Κωνσταντινούπολη για τα σύνορα με το Κομπάνι. Έπειτα συναντήσαμε τους συντρόφους που έφτασαν λίγο αργότερα και μαζί ξεκινήσαμε να φτιάχνουμε την ανθρώπινη αλυσίδα – φύλακα των συνόρων στο χωριό Boydê στα ανατολικά του Κομπάνι. Υπήρχαν εκατοντάδες εθελοντές σαν εμάς που ήρθαν από διαφορετικές περιοχές της Ανατολίας και της Μεσοποταμίας στα σύνορα με σκοπό να σχηματιστεί μια ανθρώπινη αλυσίδα μήκους 25Κm κατά μήκους της συνοριογραμμής, σε διαφορετικά χωριά όπως Boydê, Bethê, Etmankê and Dewşan. Ένας από τους στόχους της ανθρώπινης αλυσίδας ήταν να σταματήσει άντρες, όπλα και εφοδιασμό που προορίζονταν για το ISIS από το τουρκικό Κράτος, το οποίο υποστηρίζει το ISIS όπως είναι σε όλους γνωστό. Στα χωριά των συνόρων η ζωή έχει μετατραπεί σε μια κοινοτική ζωή, παρά τις συνθήκες πολέμου. Άλλος ένας στόχος της ανθρώπινης αλυσίδας ήταν να δράσουμε αλληλέγγυα προς τους ανθρώπους του Κομπάνι, οι οποίοι ήταν εγκλωβισμένοι στα σύνορα για βδομάδες και οι οποίοι δέχονταν επιθέσεις και από τις τουρκικές δυνάμεις της στρατιωτικής αστυνομίας (jandarma). Στις πρώτες μέρες που ήμασταν εκεί καταφέραμε να κόψουμε τα σύρματα και να περάσουμε στο Κομπάνι μαζί με ανθρώπους που ήρθαν απ’ τη Κωσταντινούπολη.
Μπορείτε να μας πείτε τι έγινε αφού περάσατε τα σύνορα για το Κομπάνι;
Α.Υ: Από τη στιγμή που περάσαμε τα σύνορα, μας υποδέχτηκαν με τεράστιο ενθουσιασμό. Στα χωριά του Κομπάνι που βρίσκονται στα σύνορα, όλοι, νέοι και γέροι, ήταν στους δρόμους. Οι αντάρτες των YPG και YPJ χαιρέτησαν τη παραβίαση των συνόρων πυροβολώντας στον αέρα. Πορευτήκαμε στους δρόμους του Κομπάνι και αργότερα συνομιλήσαμε με ανθρώπους απ’ τη περιοχή και με αντάρτες των YPG και YPJ που υπερασπίζονται την επανάσταση. Είναι πολύ σημαντικό το γεγονός ότι σύνορα μεταξύ ανθρώπων, τα οποία τα κράτη δημιούργησαν συντρίβονται μ’ αυτό το τρόπο. Αυτή η ενέργεια η οποία συνέβη σε συνθήκες πολέμου, δείχνει για άλλη μια φορά ότι τις εξεγέρσεις και τις επαναστάσεις δεν μπορούν να τις σταματήσουν τα σύνορα των κρατών.
Υπήρξαν αρκετές ειδήσεις για ανθρώπους που συμμετείχαν στην «ανθρώπινη αλυσίδα ελέγχου των συνόρων» και για τον τοπικό πληθυσμό κοντά στα σύνορα που δέχτηκαν επιθέσεις από τη στρατιωτική αστυνομία και από απλούς μπάτσους. Τι προσπαθεί το Τουρκικό Κράτος να πετύχει με την επιβολή αυτού του κλίματος εκφοβισμού στα σύνορα; Τι πιστεύετε γι’ αυτό;
Α.Υ: Ναι, είναι αλήθεια ότι η πολιτική του Τούρκικου Κράτους είναι να επιτεθεί στον καθένα που συμμετέχει στην αλυσίδα των συνόρων και στους ανθρώπους που ζουν στα χωριά των συνόρων, καθώς και στον καθένα απ’ το Κομπάνι που προσπαθεί να περάσει τα σύνορα. Κάποιες φορές αυτές οι επιθέσεις συμβαίνουν αραιά και κάποιες φορές κρατάν για μέρες. Είναι φανερό ότι κάθε επίθεση έχει τη δική της αιτία καθώς και το δικό της σκοπό. Παρατηρήσαμε ότι κατά τη διάρκεια κάθε στρατιωτικής επίθεσης, φορτηγά μετέφεραν υλικό στη άλλη πλευρά των συνόρων. Δεν είμαστε σίγουροι για το ακριβές περιεχόμενο αυτών των αποστολών προς το ΙSIS. Παρόλα αυτά μπορούσαμε να καταλάβουμε από την ισχύ των επιθέσεων ότι κάποιες φορές γινόταν προκειμένου να μπορέσει κόσμος να περάσει τα σύνορα και να προσχωρήσει στο ISIS, κάποιες για να σταλούν πολεμοφόδια και κάποιες για παροχή ειδών πρώτης ανάγκης προς το ISIS. Αυτές οι αποστολές μερικές φορές γινόταν με οχήματα με επίσημους αριθμούς κυκλοφορίας και κάποιες φορές από συμμορίες που έκαναν λαθρεμπόριο με κρατική αρωγή. Αυτές οι κρατικά χρηματοδοτούμενες συμμορίες, έκλεβαν την ιδιοκτησία των ανθρώπων απ’ το Κομπάνι, που περίμεναν στα σύνορα. Η στρατιωτική αστυνομία, απ’ την άλλη, προκειμένου να επιτρέψει τους ανθρώπους να περάσουν τα σύνορα τους ζητούσε τεράστια προμήθεια. Βέβαια οι πολιτικές του κράτους εναντίον του τοπικού πληθυσμού είναι οι ίδιες για χρόνια. Εξαιτίας όμως των πολεμικών συνθηκών, αυτές οι πολιτικές έγιναν πολύ περισσότερο φανερές τώρα. Οι επιθέσεις στα σύνορα διεξάγονται με σκοπό να τρομοκρατήσουν τους ανθρώπους της αλυσίδας ελέγχου των συνόρων και των ανθρώπων των χωριών των συνόρων.
Παρόλο που το τουρκικό κράτος το αρνείται, ήταν περισσότερο ή λιγότερο γνωστό ότι υποστηρίζει το ISIS. Παρόλα αυτά, μας λέτε ότι τώρα ότι υπάρχουν άτομα που περνούν τα σύνορα για να εισχωρήσουν στο ISIS. Έτσι είναι φανερό σ’αυτή τη περιοχή ότι το τουρκικό κράτος υποστηρίζει τον ISIS. Πως λειτουργεί αυτή η στήριξη στα σύνορα;
M.D: Το τουρκικό κράτος αρνούταν πεισματικά ότι στηρίζει το ISIS. Παρόλα αυτά, σε κάθε άρνησή του, μια νέα αποστολή οργανωνόταν στα σύνορα. Πολλές απ’αυτές τις αποστολές ήταν τόσο μεγάλες που δεν περνούσαν απαρατήρητες. Για παράδειγμα, διάφορα οχήματα έφεραν ‘’πακέτα βοήθειας’’ στα σύνορα. Υπήρξαμε μάρτυρες στην αποστολή δεκάδων ‘’οχημάτων υπηρεσίας’’ με μαύρα παράθυρα που πέρασαν τα σύνορα. Κανείς δεν αναρωτιέται πραγματικά τι υπήρχε μέσα σ’αυτά τα οχήματα. Όλοι γνωρίζουμε ότι οι ανάγκες του ISIS ικανοποιήθηκαν μέσω αυτού του δρόμου.
Μπορείτε να μας εξηγήσετε την ιστορική αλλά και σε πραγματικό χρόνο σημασία για τους αναρχικούς επαναστάτες να αγκαλιάσουν την αντίσταση στο Κομπάνι και την επανάσταση στη Rojava, ειδικά σ’αυτή τη χρονική περίοδο;
Α.Υ: Η αντίσταση στο Κομπάνι και η επανάσταση στη Rojava δεν πρέπει να αναλύεται ξεχωριστά από την μακρά ιστορία αγώνων των Κούρδων για ελευθερία. Στην περιοχή που ζούμε, ο αγώνας των Κούρδων για ελευθερία ονομαζόταν ‘’Το Κουρδικό ζήτημα’’. Για χρόνια, παρουσιαζόταν λανθασμένα ως ένα πρόβλημα που δημιουργείται από τους ανθρώπους και όχι από το κράτος. Το επαναλαμβάνουμε: αυτός είναι ο αγώνας των Κούρδων για ελευθερία. Το μοναδικό πρόβλημα εδώ είναι το κράτος. Οι Κούρδοι μάχονται για την ανάγκη της ύπαρξης τους ενάντια στις καταστροφικής και αντιδραστικής πολιτικής που ασκεί διαχρονικά η δημοκρατία της Τουρκίας και ενάντια σε άλλες πολιτικές δυνάμεις της περιοχής, για εκατοντάδες χρόνια. Αυτός ο αγώνας δίνεται ενάντια στο κράτος και τον καπιταλισμό με την οργανωμένη δύναμη του λαού. Το σλόγκαν ”Το PKK είναι οι άνθρωποι, οι άνθρωποι είναι εδώ” κάνει ξεκάθαρο, σε κάθε άτομο, ποιος είναι ο πολιτικός φορέας και ποιος είναι η οργανωμένη δύναμη. Από τότε που παγιώσαμε την αντίληψή μας στον αγώνα, σε διάφορα επίπεδα, η σχέση μας με τους Κούρδους και τη κουρδική κοινωνία αλλά και την οργάνωση των Κούρδων διατρέχεται από αμοιβαία εμπιστοσύνη. Βασίζουμε αυτή τη σχέση πάνω στην οπτική που έχουν οι Κούρδοι για τον αγώνα. Στον αγώνα των ανθρώπων για ελευθερία, τα αναρχικά κινήματα πάντα λειτουργούσαν καταλυτικά. Σε μια εποχή που ο σοσιαλισμός δεν υπήρχε στην Ευρώπη, όταν δεν υπήρχαν θεωρίες που ονομάζονταν ‘’Το δικαίωμα των εθνών να επιλέγουν το πεπρωμένο τους’’ το αναρχικό κίνημα έπαιρνε διαφορετικές μορφές σε διαφορετικές περιοχές του κόσμου στον αγώνα των ανθρώπων για ελευθερία. Για να το κατανοήσουμε αυτό αρκεί να δούμε την επιρροή του αναρχισμού στους λαικούς αγώνες σ’ένα μεγάλο γεωγραφικό εύρος απ’την Ινδονησία μέχρι το Μεξικό. Επίσης, ούτε η επανάσταση στη Rojava ούτε η επανάσταση των Ζαπατίστας στη Τσιάπας ταιριάζει με τον κλασσικό ορισμό του αγώνα των εθνών για ελευθερία. Το έθνος ως πολιτικός όρος εμπεριέχει εν γένει την έννοια του κράτους. Ως εκ τούτου, όταν αναλογιζόμαστε τον αγώνα του λαού για αυτοοργάνωση εκτός κράτους, πρέπει να κρατήσουμε απόσταση απ΄τη λογική του έθνους. Απ’την άλλη πλευρά, η προσέγγισή μας δεν αποσκοπεί στο να ταυτίσει ή να παρομοιάσει την αντίσταση στο Κομπάνι με άλλα ιστορικά παραδείγματα. Σήμερα, διάφορες ομάδες μνημονεύουν διάφορες ιστορικές περιόδους και παρομοιάζουν την αντίσταση στο Κομπάνι με αυτές. Παρόλα αυτά, πρέπει να γίνει γνωστό ότι η αντίσταση στο Κομπάνι είναι η αντίσταση στο Κομπάνι, το ίδιο και η επανάσταση στη Rojava. Αν κάποιος θέλει να συσχετίσει την επανάσταση στη Rojava, που έβαλε τις βάσεις για την κοινωνική επανάσταση, μπορεί να διερευνήσει την κοινωνική επανάσταση που πραγματοποιήθηκε στην Ιβηρική χερσόνησο.
Παρόλο που η αντίσταση στο Κομπάνι λαμβάνει χώρα εκτός των ορίων του τουρκικού κράτους, διαδηλώσεις αλληλεγγύης συμβαίνουν σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Ποια είναι η εκτίμησή σας για την επιρροή της αντίστασης στο Κομπάνι -στην πραγματικότητα της επανάστασης στη Rojava- ιδιαίτερα στην περιοχή της Ανατολίας αλλά επίσης και στη Μέση Ανατολή και σε παγκόσμιο επίπεδο; Τι αποτελέσματα πιστεύετε ότι θα έχει η επιρροή αυτή;
Μ.D: Τα καλέσματα για serhildan (κούρδικη λέξη για την εξέγερση) εισακούστηκαν στην Ανατολία, ειδικά στις πόλεις που ανήκουν στο Κουρδιστάν. Ξεκινώντας απ΄την πρώτη νύχτα των διαδηλώσεων όλοι στους δρόμους χαιρέτιζαν την κουρδική αντίσταση και την εξέγερση στη Rojava ενάντια στις ομάδες του ISIS και τον υποστηρικτή τους, το τουρκικό κράτος. Ειδικότερα στις πόλεις του Κουρδιστάν, το κράτος επιτέθηκε στην εξέγερση με τις δυνάμεις καταστολής και τις παρακρατικές του οργανώσεις. Το κράτος με τις οργανώσεις Hizbulkontra (σύνθετη λέξη για να προσδιορίσει ταυτόχρονα τις λέξεις Hezbollah και Contra-T.N) τρομοκρατούσε το Κουρδιστάν και δολοφόνησε 43 αδέρφια μας. Αυτές οι επιθέσεις καταδεικνύουν πόσο πολύ φοβάται το τουρκικό κράτος την εξέγερση στη Rojava και την πιθανότητα ότι μια τέτοια επανάσταση θα μπορούσε να επεκταθεί και εντός του τουρκικού κράτους. Επιτιθέμενοι με την απελπισία που προκαλεί ο φόβος, το τούρκικο κράτος και ο παγκόσμιος καπιταλισμός έχουν έναν ακόμα φόβο στην περιοχή της Μέσης Ανατολής. Στη Μέση Ανατολή, παρόλα τα σχέδια λεηλασίας και κατασκευασμένης βίας, η κοινωνική επανάσταση κατάφερε να κερδίσει έδαφος. Το γεγονός αυτό κατάφερε να ανατρέψει τα σχέδια του παγκόσμιου καπιταλισμού και των περιφερειακών, της περιοχής, κρατών. Τα παραπάνω προκάλεσαν τέτοια αναστάτωση που παρ’όλη τη διαφθορά, η κοινωνική επανάσταση κατάφερε να εδραιωθεί στη Rojava. Αυτή η επανάσταση έδωσε απάντηση στις αμφιβολίες για το αν η επανάσταση μπορεί να συμβεί σ’αυτή τη περιοχή αλλά και παγκόσμια. Ενίσχυσε την εμπιστοσύνη στην ιδέα της επανάστασης ιδιαίτερα στους ανθρώπους της περιοχής αλλά και σε παγκόσμια κλίμακα. Ο στόχος όλων των κατά τόπους κοινωνικών επαναστάσεων στην ιστορία είναι να επιτευχθεί μια παγκόσμια κοινωνική επανάσταση. Με βάση τη διεθνιστική αντίληψη καλέσαμε όλες τις αναρχικές ομάδες παγκοσμίως να δράσουν αλληλέγγυα προς την κουρδική αντίσταση στο Κομπάνι και την επανάσταση στη Rojava. Με το κάλεσμα μας για αλληλεγγύη , αναρχικοί από διαφορετικά μέρη του κόσμου από τη Γερμανία ως την Αθήνα, τις Βρυξέλλες, το Άμστερνταμ, το Παρίσι και την Νέα Υόρκη πραγματοποίησαν διαδηλώσεις. Χαιρετίζουμε για ακόμη μια φορά όλες τις αναρχικές οργανώσεις που έλαβαν το κάλεσμα μας, οργάνωσαν διαδηλώσεις αλληλεγγύης καθώς και αυτούς που έμειναν εδώ μαζί μας στην ανθρώπινη αλυσίδα ελέγχου των συνόρων.
Ξεκινώντας απ’τις πρώτες μέρες της επίθεσης του ISIS, τα τούρκικα ΜΜΕ που συνεργάζονται με το τούρκικο κράτος κατασκεύασαν ένα σωρό από ‘’ειδήσεις’’ που δήλωναν πως το Κομπάνι κινδυνεύει να χάσει. Παρόλα αυτά, αυτό που καταλαβαίνουν τώρα, σχεδόν ένα μήνα μετά, είναι το εξής: Το Κομπάνι δεν θα πέσει! Ναι το Κομπάνι δεν έπεσε ούτε θα πέσει. Εμείς, ως η εφημερίδα Meydan, χαιρετίζουμε την αλληλεγγύη σας στο Κομπάνι. Υπάρχει κάτι που θα θέλατε να προσθέσετε;
M.D: Εμείς, ως επαναστάτες αναρχικοί, υπήρξαμε μάρτυρες, ζήσαμε και ακόμα βιώνουμε την αήττητη εμπιστοσύνη μας στην επανάσταση, ακόμα και στην περίπτωση πολέμου στην περιοχή μας. Αυτό που συμβαίνει στη Rojava είναι κοινωνική επανάσταση! Αυτή η επανάσταση, όπου τα σύνορα δεν υφίστανται, τα κράτη καθίστανται αδύναμα, τα σχέδια του παγκόσμιου καπιταλισμού διαταράσσονται, θα επεκταθεί στην περιοχή μας. Καλούμε κάθε καταπιεζόμενο να κοιτάξει με τη ματιά του καταπιεζόμενου. Με βάση τα παραπάνω τους καλούμε να υποστηρίξουν τον οργανωμένο αγώνα για κοινωνική επανάσταση. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος για να γονιμοποιηθούν οι σπόροι που εμφυτεύτηκαν στη Rojava και να ζήσουμε την διευρυμένη κοινωνική επανάσταση.
Ζήτω η αντίσταση στο Κομπάνι! Ζήτω η επανάσταση στη Rojava!
http://anarsistfaaliyet.org/english/an-interview-with-revolutionary-anarchist-action-on-kobane-we-are-kawa-against-dehaks