Την Παρασκευή 5 Απρίλη εκδικάζεται στο Εφετείο Πειραιά η υπόθεση του αντιφασίστα Νίκου Α. ο οποίος πρωτόδικα έχει καταδικασθεί σε ποινή φυλάκισης 6 ετών με αναστολή έως την εκδίκαση της έφεσής του. Ο Νίκος ήταν ανάμεσα στους 64 συλληφθέντες της αντιφασιστικής πορείας στο Κερατσίνι στις 18 Σεπτέμβρη 2014, έναν χρόνο μετά την δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Οι υπόλοιποι συλληφθέντες από την πορεία αυτή έχουν πλέον αθωωθεί αλλά ο Νίκος βρέθηκε φορτωμένος με παντελώς ανυπόστατες κατηγορίες, μαγειρεμένες από τις αστυνομικές αρχές. Για την ακρίβεια ήταν εκείνο το «συν 1» που στέκεται δίπλα στον αριθμό δεκάδων συλλήψεων σε κάθε μαζική πορεία που χτυπιέται τυφλά από τις δυνάμεις καταστολής. Είναι το «συν 1» που ανάμεσα στις δεκάδες συλλήψεις στον σωρό θα έχει την «τύχη» να φορτωθεί επιπλέον όλα τα κακουργήματα- εφεύρεση της αστυνομίας. Εφεύρεση γιατί ουδεμία σχέση είχε με οποιαδήποτε από τις κατηγορίες που του αποδίδονται. Πλέον, σε λίγες μέρες, καλείται να αντιμετωπίσει ένα σαθρό κατηγορητήριο σε μια δίκη παρωδία. Εκεί, όπως και στην πρωτόδικη διαδικασία, θα αντιμετωπίσει ξανά μάρτυρες μπάτσους οι οποίοι πέφτουν από τη μια αντίφαση στην άλλη, παπαγαλίζοντας την στημένη και ανυπόστατη δικογραφία, αλλά και ακροδεξιούς εισαγγελείς πλήρως εξαρτώμενους από την τοπική μαφία.
Γυρίζοντας λίγο πίσω τον χρόνο: Στις 18 Σεπτέμβρη 2013 ο αντιφασίστας Παύλος Φύσσας πέφτει νεκρός από το μαχαίρι του χρυσαυγίτη Ρουπακιά που και εκείνο το βράδυ έδρασε υπό το στοργικό βλέμμα της ελληνικής αστυνομίας. Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα διαπράχθηκε σε μια περίοδο που η συμμορία της Χρυσής Αυγής επιχειρούσε να κερδίσει έδαφος στις γειτονιές μας, να τρομοκρατήσει όσους και όσες αντιστέκονται, να σπείρει το ρατσιστικό δηλητήριο, κοντολογίς να κάνει την δουλειά που διαχρονικά οι φασίστες αναλαμβάνουν ως το καλύτερο παραπαίδι κράτους και κεφαλαίου. Η «εφεδρεία Χρυσή Αυγή» είχε αρχίσει να χρησιμοποιείται απροκάλυπτα ήδη αμέσως μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 και με κλιμακούμενη αύξηση της έντασης τα χρόνια της κρίσης και της διαχείρισής της. Απέναντί της βρήκε το αντιφασιστικό κίνημα το οποίο έδωσε και συνεχίζει να δίνει καθημερινά μάχες στις γειτονιές και τις πόλεις μας.
Αμέσως μετά την δολοφονία του Παύλου Φύσσα, η ελληνική κυβέρνηση επιχείρησε να αυτοπαρουσιαστεί ως η κατεξοχήν στιβαρή αντιναζιστική δύναμη που θα απαντούσε στην δολοφονική δράση της Χ.Α. Το καθεστωτικό αφήγημα εκείνη την περίοδο ήταν απλό και κυνικό: ο,τι έγινε έγινε, από εδώ και πέρα αναλαμβάνει το κράτος. Η συνταγή περιελάμβανε μπόλικη θεωρία των δύο άκρων και φυσικά «νόμο και τάξη». Σαν να απευθυνόταν σε λωτοφάγους, η κυβέρνηση (Σαμαρά τότε) διακήρυττε ότι θα τελειώσει (δικαστικά πάντα) τους ναζί. Το αντιφασιστικό κίνημα όμως δεν έφαγε το καθεστωτικό παραμύθι περί «δίκης-καταδίκης» της Χρυσής Αυγής. Το ήξερε και το ξέρει: ο φασισμός τσακίζεται στο δρόμο και όχι στις δικαστικές αίθουσες του αστικού κράτους. Για αυτό και βρέθηκε μαζικά στο Κερατσίνι εκείνη τη μέρα, για αυτό χτυπήθηκε λυσσαλέα από τις δυνάμεις καταστολής, για αυτό ακόμα και σήμερα -σχεδόν 5 χρόνια μετά- το αστικό κράτος τρομοκρατεί με κατασκευασμένα κατηγορητήρια και καταδικάζει δίχως το παραμικρό στοιχείο αντιφασίστες και αντιφασίστριες.
Ο Νίκος Α. είναι ενεργό και οργανωμένο κομμάτι του αντιφασιστικού κινήματος. Επέλεξε την πολιτική οργάνωση, την συλλογική δράση, την στήριξη των σωματείων βάσης και την συμμετοχή σε εργατικά εγχειρήματα. Επέλεξε να είναι πάντα παρών στις κοινές αντιφασιστικές μάχες για να μείνουν οι γειτονιές μας καθαρές από φασίστες, τόσο στο Περιστέρι όπου μεγάλωσε, όσο και αλλού. Και είναι αυτές οι επιλογές που πλήρωσε τη μέρα της σύλληψής του και ο λόγος για την στοχοποίηση και την συνεχή απειλή και τρομοκρατία που ζει έως και σήμερα από τις δικαστικές αρχές. Εκείνη τη μέρα θα μπορούσε να κρυφτεί, όπως θα μπορούσε άλλωστε να αρνηθεί ανά πάσα στιγμή και τις επιλογές του όλα αυτά τα χρόνια. Όμως δεν το έκανε. Ο Νίκος δεν υπήρξε ποτέ μόνος. Γνωρίζει καλά ότι έχει δίπλα του τους κοντινούς του συντρόφους και συντρόφισσες, όλους και όλες που χρόνια τώρα στέκονται μαζί, οργανώνονται, σχεδιάζουν, τολμούν, πράττουν από κοινού.
Όμως θέλουμε να ξέρει ότι πρέπει να υπολογίζει και σε εμάς. Γιατί οι αγώνες που δόθηκαν, δίνονται και θα συνεχίσουν να δίνονται για την περεταίρω ανάπτυξη ενός μαχητικού ταξικού αντιφασισμού είναι κοινοί μας αγώνες. Γιατί στο πρόσωπο του δικαζόμαστε όλοι και όλες που βρεθήκαμε, βρισκόμαστε και θα συνεχίσουμε να βρισκόμαστε στον δρόμο. Όσο μακριά γεωγραφικά κι αν βρισκόμαστε, την Παρασκευή θα είμαστε κι εμείς στο πλάι του. Οφείλουμε να σηκώνουμε από κοινού το βάρος των επιλογών μας. Στεκόμαστε λοιπόν δίπλα του και ξέρουμε ότι έχουμε πολλές κοινές μάχες να δώσουμε στο μέλλον. Χτες, σήμερα, αύριο.
Αναρχική συλλογικότητα Οκτάνα
μέλος της Αναρχικής Ομοσπονδίας
oktana.espivblogs.net
oktana@espiv.net