Η κυριαρχία θρηνεί για τους νεκρούς του Ορλάντο ( ; )
Η Δύση έχει ζήσει εκατοντάδες χρόνια δίωξης, στιγματισμού, απροκάλυπτου ή και καλυμμένου κοινωνικού ρατσισμού ενάντια σε άτομα με “διαφορετική” ταυτότητα φύλου και σεξουαλικό προσανατολισμό, άτομα που όταν εξέφραζαν αυτή τους την ταυτότητα ανοιχτά και θαρραλέα, φτιάχνοντας κοινότητες, είτε απομονώνονταν, είτε “διορθώνονταν” είτε εξολοθρεύονταν με διάφορους τρόπους (με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των ναζί, με τις φυλακίσεις και δημόσια διαπόμπευση ή με τον χημικό ευνουχισμό των μοναρχικών ή των δημοκρατών Άγγλων, όπως συνέβη με τους Όσκαρ Ουάιλντ και Άλαν Τιούρινγκ, με τα ηλεκτροσόκ και τα ψυχολογικά βασανιστήρια των σταλινικών).
Ακόμη και σήμερα, γκέι, τρανς, αμφί και λεσβίες περιθωριοποιούνται, κυνηγιούνται ή ακόμα και δολοφονούνται από λευκούς μάτσο χριστιανούς στην Αμερική, την Ευρώπη στη Ρωσία κι αλλού στον πλανήτη. Αυτό δεν εμποδίζει, όμως, κάποιους επαγγελματίες πολιτικούς κι άλλους συνεπικουρούντες, από το να ρίχνουν κροκοδείλια δάκρυα για τους 50 νεκρούς στο γκέι μπαρ Pulse στο Ορλάντο των ΗΠΑ. Αντίθετα, αποτελεί μία ευκαιρία για αυτούς να ρίξουν λάδι στη φωτιά της ισλαμοφοβίας, επειδή ο δράστης, αφγανικής μεν καταγωγής αλλά αμερικανός πολίτης, φέρεται να είχε κάποια σχέση με το ISIS ή να επηρεάστηκε από αυτό κι από το συντηρητικό οικογενειακό του περιβάλλον, μιας και υποστηρίζεται ότι ήταν κι αυτός ένας καταπιεσμένος ομοφυλόφιλος• μια ακόμα ευκαιρία να εντάξουν -με τη βοήθεια διάφορων “διανοητών”, καθεστωτικών μέσων “πληροφόρησης” και άλλων καλοθελητών- κι αυτό το πλέον πρόσφατο επεισόδιο δολοφονικής ομοφοβικής ρατσιστικής βίας στη στημένη συστημική ρητορική που κοιτά με αποτροπιασμό τους «ανορθολογικούς φανατικούς μουσουλμάνους που καταπιέζουν και κάπου-κάπου πετροβολούν τις γυναίκες τους» και βαυκαλίζεται ότι η Δύση έχει αφήσει τον σεξισμό στο παρελθόν • μια ακόμα ευκαιρία να καταδείξουν τη μουσουλμανική ανατολή ως τη μοναδική ένοχο σε ότι αφορά την ομοφοβία / τρανσφοβία / αμφιφοβία, τον θρησκευτικό φονταμενταλισμό, την πατριαρχία και τον σεξισμό, υποκρινόμενοι για λίγες μέρες πως δήθεν έχει πια εξαλειφθεί στη Δύση η καθημερινή κοινωνική-πολιτική κουλτούρα του «πατρίς – θρησκεία – οικογένεια» ως η μόνη “χρηστή” επιλογή.
Πίσω από τον “ειλικρινή αποτροπιασμό” των φιλελεύθερων πολιτικών όμως, τους βλέπουμε είτε να φλερτάρουν με το φασισμό είτε να τον στηρίζουν ανοιχτά και να προσπαθούν να τον καταστήσουν κεντρική πολιτική δύναμη για να συνεχιστεί απρόσκοπτη η κυριαρχία του κεφαλαίου, των κρατών και των κυβερνήσεων πάνω στις ζωές μας και τα σώματά μας.
Οι καμπάνιες για τα ανθρώπινα δικαιώματα, οι διακηρύξεις που μένουν στα χαρτιά, οι διεθνείς συμβάσεις, δεν μπορούν να κρύψουν τη δυσωδία του ολοκληρωτισμού με δημοκρατικό προσωπείο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η καμπάνια “don’t ask don’t tell” που υποτίθεται στόχευε στην αποδοχή χωρίς διακρίσεις των ανοιχτά lgbtqi+ στρατιωτικών στην αμερικανική πολεμική μηχανή… ώστε αυτοί με περισσή δολοφονική χαρά να εφορμούν σπέρνοντας βόμβες και να συνεχίζεται απρόσκοπτα η ιμπεριαλιστική κυριαρχία των ΗΠΑ, αφήνοντας πίσω τους εκατόμβες νεκρών.
Αντιδρούμε κι ορθώνουμε το ανάστημα μας απέναντι στο ψέμα της “ελεύθερης έκφρασης της διαφορετικότητας” εντός της αστικής δημοκρατίας και στην χρησιμοποίηση της lgbtqi+ κοινότητας ως εργαλείο άσκησης πολιτικής των εξουσιαστών. Μιας κοινότητας που όταν δεν περιθωριοποιείται ή και διώκεται για την “προκλητική” διαφορετικότητα της, γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης από τα ίδια τα αφεντικά στη βάση μιας εξευγενισμένης και ωραιοποιημένης εκδοχής αυτής της ίδιας διαφορετικότητας της που οριοθετείται αυστηρά από συγκεκριμένα πρότυπα που συνδέονται με τον καταναλωτισμό και την εμπορευματοποίηση της σεξουαλικότητας τους.
Αντιδρούμε κι ορθώνουμε το ανάστημα μας, επειδή ο καπιταλισμός και η σεξουαλική ελευθερία είναι ασυμβίβαστα, καθώς το μόνο που αυτός μπορεί κι επιδιώκει να προσφέρει, τόσο σε ετεροφυλόφιλους, όσο και σε lgbtqi+ άτομα, είναι ο σεξουαλικός καταναλωτισμός.
Για τη συνολική ανθρώπινη χειραφέτηση και σεξουαλική κι ερωτική ελευθερία σε όλο τον πλανήτη, ενάντια σε κράτη και κυβερνήσεις, ενάντια σε οργανωμένες θρησκείες και δόγματα, ενάντια στον ρατσισμό, τη μισαλλοδοξία, την ισλαμοφοβία, ενάντια στην ομοφοβία / τρανσφοβία / αμφιφοβία, ενάντια στις συμβάσεις και τις κανονικότητες
για τη σεξουαλική ελευθερία
για την ελευθεριακή ζωή
για την αναρχία και τον κομμουνισμό.
Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης
https://libertasalonica.wordpress.com/
ΚΕΙΜΕΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΟ LGBTQ CLUB PULSE TOY ORLANDO
Το περιστατικό αυτό είναι ένα μόνο από την σειρά επιθέσεων σε στέκια της LGBTQI+ κοινότητας.
Ενδεικτικά:
Το 1973, το Upstairs Lounge της Νέας Ορλεάνης κατά τον εορτασμό του Pride Week δέχτηκε εμπρηστική επίθεση που έκαψε ζωντανούς 32 ανθρώπους, κυρίως μέλη της κοινότητας. Κάποιοι γονείς αρνήθηκαν να παραλάβουν τα νεκρά σώματα των παιδιών τους , ενώ καμιά τοπική εκκλησία δεν δέχτηκε να τους κηδεύσει.
Το 1977, στο Other Sound Lounge της Ατλάντα, λεσβιακό κλαμπ, εξερράγη εκρηκτικός μηχανισμός τραυματίζοντας θαμώνες και ο Eric Rudolph, ομολογώντας την ενοχή του, δήλωσε πως “[…] όπως όλοι οι άνθρωποι με σοβαρές αναπηρίες, οι ομοφυλόφιλοι δεν πρέπει να προσπαθούν να μολύνουν την κοινωνία με την αρρώστια τους”.
Το 1999, στο Admiral Duncan Pub της friendly λονδρέζικης γειτονιάς του Soho, βόμβα από νεοναζί σκότωσε 2 και τραυμάτισε 80.
Το 2012, νεοναζί “χούλιγκαν” επιτέθηκαν στο πάρτυ του 7FreeDays στη Μόσχα για την παγκόσμια ημέρα coming out, προκαλώντας υλικές ζημιές και τραυματίζοντας κόσμο.
H σύνδεση του Orlando με τα παραπάνω είναι προφανής. Ωστόσο, τις τελευταίες μέρες έχουμε γίνει μάρτυρες της διαστρέβλωσης αυτής της αλήθειας και της ερμηνείας του εγκλήματος με βάση οτιδήποτε άλλο εκτός από τα ομοφοβικά του κίνητρα. Η προσκόλληση σε στοιχεία όπως η θρησκεία, η φυλή του δράστη ή η ψυχική του υγεία , το μόνο που καταφέρνει είναι να αποπολιτικοποιήσει το γεγονός και να εξυπηρετήσει μια ισλαμοφοβική, ρατσιστική ατζέντα.
Γνωρίζουμε πολύ καλά πόσο διαφορετική θα ήταν η αφήγηση στο ισοπίθανο ενδεχόμενο του να είναι ο δράστης ένας λευκός, χριστιανός μεσοαστός φανατικός του Donald Trump. Όπως γνωρίζουμε πώς ψυχολογικοποιήθηκε η μαζική δολοφονία ανηλίκων μελών αριστερής νεανικής οργάνωσης στη Νορβηγία από τον φασίστα Breivik, και απογυμνώθηκε από το πολιτικό του πλαίσιο.
Η παραποίηση της τραγωδίας του orlando και τα πολιτικά παιχνίδια πάνω στα νεκρά σώματα LGBT ανθρώπων, ακυρώνει ακόμα και μετά τον θάνατό τους τις διαφορετικές τους ταυτότητες και αποσιωπεί το βίωμά τους. Τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης προβάλλοντας την είδηση αποσιώπησαν τις φυλετικές, έμφυλες και σεξουαλικές ταυτότητες των νεκρών, πολλές φορές ακόμα και το είδος του μαγαζιού. “επίθεση μουσουλμάνου μαχητή σε νυχτερινό κέντρο” ήταν ένας από τους τίτλους που κυκλοφόρησε, ενώ η σύνδεσή του με τον isis και γενικά με τον θρησκευτικό φανατισμό φαίνεται να μην ισχύει.
Και αν όλα τα παραπάνω εκφράζουν κεκαλυμμένη ομοφοβία, οι φασίστες δεν νοιάζονται και δεν μπορούν να κρύψουν την ιδεολογική τους ταύτιση με τον δράστη. Πώς να χαρούν με κάτι που έκανε ένας αραβικής καταγωγής μουσουλμάνος; πώς να μη χαρούν όμως που “σκοτώθηκαν 50 πούστ@@@δες”, “50 ανώμαλοι λιγότεροι” (τίτλοι και σχόλια σε χρυσαυγίτικη διαδικτυακή εφημερίδα).
Όσο για την κοινή γνώμη, φαίνεται να θρηνεί φανερά πιο μουδιασμένα και συγκρατημένα για τ@ νεκρ@ του orlando απ’ ότι πχ του παρισιού. Και αυτό γιατί τα νεκρά σώματα των πούστηδων, των λατίνων, των μαύρων, των λεσβιών, των drag queen, των queer, των μεταναστών, των “περίεργων” δεν είναι τόσο ανθρώπινα από των “κανονικών”, και αξίζουν λίγο λιγότερο τον θρήνο.
Η θεσμοθέτηση των δικαιωμάτων μας μπορεί να βελτιώνει ποιοτικά τις ζωές μας, δε θα μπορέσει ποτέ όμως από μόνη της να αντισταθμίσει απόλυτα την ανισότητα, την καταπίεση και τη βία που τρώμε μέσα σε μία δυτική ψευδαίσθηση της ισότητας και της αποδοχής. Στη θέση των νεκρών του Pulse θα μπορούσαμε να είμαστε εμείς.
Το μόνο πλαίσιο στο οποίο βγάζει νόημα το έγκλημα του orlando είναι η τοξική αρρενοπώτητα του αμερικανοτραφή αυτού άνδρα που έπιασε το όπλο για να αποκαταστήσει την διατάραξη της έμφυλης τάξης που συμβαίνει σε μαγαζιά σαν το pulse. Η ίδια ακριβώς ώθησε τον Brock Turner, λευκό, ευκατάστατο αθλητή και φοιτητή του Stanford να βιάσει μία αναίσθητη γυναίκα πίσω από έναν κάδο απορριμάτων. Όσο υπάρχει πατριαρχία θα υπάρχει έμφυλη βία, στα σπίτια, στις παρέες, στον πόλεμο, στην πολιτική, με χίλια δυο πρόσωπα.
Αν πάλι αληθεύει η θεωρία ότι ο δράστης ήταν καταπιεσμένος ομοφυλόφιλος (εθεάθη πολλές φορές στο ίδιο κλαμπ , έκανε χρήση gay dating apps ) τότε στο παραπάνω πλαίσιο προστίθεται και η πιο πολύπλοκη
μορφή ομοφοβίας , η εσωτερικευμένη ομοφοβία . Ένα μίσος που διάχυτο γύρω σου , με την επιδοκιμασία της πατριαρχικής κοινωνίας , φωλιάζει μέσα σου και γίνεται μίσος για τον ίδιο σου τον εαυτό . Ώσπου φτάνει στο σημείο να γίνεις θύτης και θύμα μαζί , από το μίσος στην άσκηση βίας και στην εξόντωση του εαυτού και των ομοίων σου.
Κηρύγματα μίσους και πανικού, καλέσματα σε ισλαμοφοβική, ρατσιστική βία, σβησίματα των ομοφοβικών κινήτρων από τους “πιο ψύχραιμους”, προσπαθούν μάταια να αποσιωπήσουν/δικαιολογήσουν την ομοφοβία, την τρανσφοβία, την αμφιβοβία και τον σεξισμό και να μας βάλουν απέναντι στους μουσουλμάνους και στους μετανάστες.
Δεν θα το καταφέρουν ποτέ, γιατί γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η LGBTQI+ κοινότητα,οι μετανάστριες και οι μετανάστες , οι ανάπηρες, όλες οι μειονότητες είμαστε στην ίδια πλευρά: αυτή των καταπιεσμένων.
Δεν θα νικήσει ο τρόμος και ο πανικός.
Χρειαζόμαστε τώρα παρά ποτέ διαθεματικά, πολύμορφα κινήματα.
Η μόνη απάντηση είναι περισσότερη ορατότητα και αγώνας ενάντια σε κάθε μορφή εκμετάλλευσης και καταπίεσης.
ΣΕ ΔΥΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΤΟΛΗ – Η ΕΤΕΡΟΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ ΒΡΩΜΑΕΙ ΦΑΣΙΣΜΟ
ConQueer
ομάδα φύλου και σεξουαλικότητας ηρακλείου