Μπλόκο στο ασφαλιστικό νομοσχέδιο
Η επίθεση στην κοινωνική ασφάλιση, δεν έλλειψε ποτέ από την ατζέντα των εγχώριων κυβερνήσεων. Για πάνω από 60 χρόνια, τα ασφαλιστικά ταμεία αποτελούσαν ένα από τα καλύτερα μέσα για τη κρατική ενίσχυση του κεφαλαίου. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ λοιπόν, συνεχίζει επάξια το έργο της πλήρους κατάργησης της κοινωνικής ασφάλισης, από ‘κει που το άφησαν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.
Από την καταλήστευση των ταμείων για τη χρηματοδότηση των κεφαλαιοκρατών (μέσω της Τράπεζας της Ελλάδος) τη δεκαετία του ’50 (νόμος 1611/1950), μέχρι το τζογάρισμα των αποθεματικών στο χρηματιστήριο από τις κυβερνήσεις Μητσοτάκη και Σημίτη τη δεκαετία του ’90 (νόμοι 2076/1992, 2676/1999), η λεηλασία και η σπέκουλα εις βάρος του κοινωνικού πλούτου των εργαζομένων, αποτελούσε βασική τακτική του κράτους για τη προστασία και την ανάπτυξη της εγχώριας αστικής τάξης. Μετά λοιπόν από τον πιο πρόσφατο αντιασφαλιστικό νόμο Λοβέρδου (ν.3863/2010) και το κούρεμα των αποθεματικών των ταμείων το 2012, το «ασφαλιστικό» νομοσχέδιο Κατρούγκαλου, έρχεται να απαλλάξει μια για πάντα, τους εργοδότες και το κράτος από τον βραχνά της κοινωνικής ασφάλισης, ανοίγοντας τον δρόμο για την επέλαση των ιδιωτικών ασφαλιστικών και την επιβάρυνση των εργαζόμενων με το πλήρες κόστος της ασφάλισής τους.
Τι προβλέπει το κυβερνητικό νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό μεταξύ άλλων: μείωση της συνολικής συνταξιοδοτικής δαπάνης σταδιακά μέχρι το 2018 στα 8,6 δις (από 21 δις το 2011), μείωση της κατώτερης σύνταξης του ΙΚΑ, σταδιακή κατάργηση του ΕΚΑΣ (Επίδομα Κοινωνικής Αλληλεγγύης Συνταξιούχων), μείωση των αναπηρικών συντάξεων (η βασική θα δίνεται μόνο σε όσους παρουσιάζουν 80% αναπηρία) και μείωση βασικής σύνταξης ΟΓΑ με παράλληλη αύξηση των εισφορών.
Ακόμα, ενώ οι εισφορές των εργαζομένων προς τα επικουρικά αυξάνονται κατά μισή μονάδα, οι εισφορές των εργοδοτών αυξάνονται μόνο κατά μία μονάδα, παρόλο που μέσα στη κρίση είχαν μειωθεί κατά 3,9 μονάδες. Οι αρχικές εξαγγελίες του Κατρούγκαλου, ότι θα επαναφέρει το ύψος των εργοδοτικών εισφορών στα προηγούμενα επίπεδα, πήγαν κι αυτές στον βρόντο.
Οι αριθμοί μιλάνε από μόνοι τους για το μέγεθος της επίθεσης. Παρόλα αυτά, δεν είναι ούτε ζήτημα αριθμών, ούτε ζήτημα ικανότητας για «σκληρή» διαπραγμάτευση στη τρέχουσα διαδικασία αξιολόγησης με τους «θεσμούς». Το παιχνίδι είναι χαμένο εξ αρχής, τόσο στη πράξη όσο και στη θεωρία, όσο η τάξη μας συνεχίζει να εμπιστεύεται το κράτος και τις διάφορες κυβερνήσεις. Οι εκάστοτε «διαπραγματευτές» δεν ενδιαφέρονται για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης της τάξης μας. Αυτό μπορεί να το εγγυηθεί μόνο ο διαρκής αγώνας για αλλαγή των παραγωγικών σχέσων και την καταστροφή των σχέσεων εξουσίας.
Τα σοσιαλδημοκρατικά κελεύσματα του ΣΥΡΙΖΑ και ο εγκλωβισμός στις καταστροφικές πολιτικές της ΕΕ και του ΔΝΤ, είναι προϊόν της πεποίθησης ότι μπορεί να υπάρξει ειρηνική συμπόρευση μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας, μεταξύ εξουσιαστών κι εξουσιαζόμενων, ή ακόμα καλύτερα, ότι κάτι τέτοιο είναι αναγκαίο (Βαρουφάκης). Η διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης, η καταστροφή των μικρών αγροτών, η κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων και η επίθεση στα κοινωνικά δικαιώματα, είναι απότοκα της αξίωσης για διαχείριση του κράτους και της αδιαπραγμάτευτης αποδοχής του καπιταλισμού ως φυσικού πλαισίου διαβίωσης της ανθρωπότητας.
Για την αριστερά, δεν υπάρχει εναλλακτική, γι’ αυτό και ανάμεσα στη ζωή και τον καπιταλισμό, επέλεξε τον δεύτερο. Χρέος λοιπόν όλων των εκμεταλλευόμενων απέναντι στη νέα παρούσα επίθεση, είναι να αξιοποιήσουν το ιστορικό εργαλείο το οποίο τους κληροδότησαν οι νίκες του διεθνούς εργατικού κινήματος: τον ταξικό και κοινωνικό επαναστατικό αγώνα.
Μπλόκο στο ασφαλιστικό νομοσχέδιο
Κοινωνική και ταξική αντεπίθεση ενάντια στο κράτος και τα αφεντικά.
Για τον ελευθεριακό κομμουνισμό.
Για την Αναρχία.
Αναρχική Ομοσπονδία
3 Φλεβάρη 2015